Τα χρόνια πως εφύασι...

Τα   χρόνια   πως   εφύασι
θωρρώ   και   δε   μ πιστεύγω ·
ίντα   ΄θελα   πάνω   στη   ΄ής
κι   ίντα   ΄ρθα   να   υρεύγω...                                 (Κ/Κ   ΤΕ΄- 511)

Τα   χρόνια   πως   εφύασι
κάθομαι   κι    αξανοίω ·
μα   ήτονε   το   κάθατι,
ιά   μένα,   τόσο   λίο...                                              (Κ/Κ   ΤΕ΄-512)  

Τα  χρόνοια   πως   εφύασι,
γλήορα,   λοαργιάζω 
και   πως   από   μικρό   παιδί
χαρά   δε   δοκιμάζω...                                              (Κ/Κ    ΤΕ΄- 513)

Θά   ΄θελα   --   που   από   μικρός,
φαρμάκια,   καταπίνω   --
νά   ΄τονε   τρόπος,   μπάρεμου,
αθάνατος   να   μείνω...                                           (Κ/Κ   ΤΕ΄- 514)



                                                                         Νίκος   Σαρρής  


(Δημοσιεύθηκε   24 / 5 / 2014,   στο   Blog   μου).



Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

'' Σταχολόημα... '', (2018).

...   Ένα βιβλίο, που πρέπει να υπάρχει -- για πολλούς λόγους -- σε κάθε Απεραθίτικο  και  Αξώτικο σπίτι, σε κάθε αξώτικη βιβλιοθήκη. Σε κάθε σπίτι Δασκάλου, Καθηγητή, Πανεπιστημιακού, κορυφαίου στιχουργού ή ποιητή, πνευματικού ανθρώπου Σε κάθε Πανεπιστημιακή Σχολή αντίστοιχου γνωστικού πεδίου.

Με πέντε πρότυπες   --    επινοήσεις   --   καινοτομίες στο γραπτό λόγο.

Περιεχόμενα   :

Ø Δικά   μου :   κοτσάκια,   τετράστιχα,   εξάστιχα,   οκτάστιχα.
Ø Κουβέντες   μου…
Ø Ειδικά   κείμενα,   καινοτόμες   προτάσεις,   πίνακες…
Ø Εργογραφία…

***   Γραμμένο   στ΄  Απεραθίτικα.

 (Για   πληροφορίες,   στο    e - mail   :   nsarris22@gmail.com.   ).

                                                                                               Νίκος Σαρρής   (2018).

Το ότι θυσιάζεσαι...

Αλλότες,   εθωρργιούμεστα,
πιό   αραιά   τα   βράδυα,
μα   τώρα,   ταχτικά,   περνάς
κι   είναι   καλά   σημάδια.                                             (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 516)

Θωρρώ   κι   ο    τρόπος   σου   ΄λλαξε
και   τα   αιστήματά   σου
και   ότι,   πλιά,   σού   ΄ν΄  αιστητό,
που   λείπ΄ω  από   κοντά   σου.                                      (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 517)

Πως   μ΄  αγαπάς,   ματάκια   μου,
πολύ   καλά,   θωρρώ   το ·
και   ίντ΄α  αξία     δώνεις,   πλιά,
στο   αίστημα   το   πρώτο.                                           (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 518)

Το   ότι   θυσιάζεσαι,
ιά   μένα,   τ΄  αξανοίω,
τώρα,   αλλά   μο΄  ΄στοίχισε
πολύ   ΄κείνο   ''   τ΄  αντίο   ''.                                      (Κ/Κ   ΤΕ΄ - 519)



                                                                                   Νίκος    Σαρρής 


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Η τελευταία σου μαθιά...

Τη   ν τελευταία   σου   μαθιά
δε   θα   τηνε   ξεχάσω
κι   ίντα   λοής   μ΄   εξάνοιες,
λίο,   προτού   σε   χάσω.                                           (Κ/Κ   ΤΕ΄- 147)

Τα   μάθια   σου   βυθίστησα
στα   μάθια   τα    δικά   μου,
ιά   νά   ΄σαι,   χειμωνιάτικα,
δαυλός,   μες   στη   γ καρδιά   μου.                       (Κ/Κ   ΤΕ΄- 148)

Στα   μάθια   μου    εχάνουσου
και   ονειροπολούσες
και   τό   ΄βλεπα    πως   ήλειωνες,
ιά   μένα   και   πονούσες.                                        (Κ/Κ   ΤΕ΄- 149)

Ματάκια   μου   υπέροχα, 
γλυκά   κι    αγαπημένα,
νά   ΄ξερα   και   πονείς   κι    εσύ,
τόσο   πολύ,    ιά     μένα...                                       (Κ/Κ   ΤΕ΄- 150)



                                                                                   Νίκος   Σαρρής     


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Σαν όνειρο...

Αφού   δε   σ΄  έχω   δίπλα   μου,
σε   παίρνει   τ΄  όνειρό   μου
και   σ΄  ένα   δευτερόλεφτο,
σε   φέρνει    στο   πλευρό   μου.                              (Κ/Κ   ΤΕ΄- 355)

Αφού   δεν  είναι    δυνατό,
νά   ΄σαι   στην   αγκαλιά   μου,
έρχετ΄αι    εκεί   το   όνειρο
και   φέρνει   σε   κοντά   μου.                                                (Κ/Κ   ΤΕ΄- 356)

Αφού   δε   σ΄  έχω   πλάϊ   μου,
οι   δυό   μας   να   μιλούμε,
σε   φέρν΄ει   επά   το   όνειρο
και   ώρες   συζητούμε.                                                              (Κ/Κ   ΤΕ΄- 357)

Τουλάχιστο,   σαν   όνειρο,
παίρνε   τη   θέσ΄η   εκείνης,
μα   όποντ΄ε  έρχεσ΄αι   ως   επά,
πιότερο,   ν΄α   απομείνεις...                                                    (Κ/Κ   ΤΕ΄- 358)



                                                                                             Νίκος   Σαρρής


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).        

 

Οι πόνοι, άμα ν αγαπάς...

Οι   πόνοι,   άμα   ν αγαπάς,
κυκλώνου   ν τη   γ καρδιά    σου
κι   ο   έλεχος   ξεφεύγει   σου
και   χάνεις   την  εξά   σου.                                      (Κ/Κ   ΤΕ΄- 406)

Οι   πόνοι,   άμα   ν    αγαπάς,
παίρνουσι   διαστάσεις
τεράστιες   και   δε   μπορείς,
πιά,   να   τσ΄   εξουσιάσεις.                                      (Κ/Κ   ΤΕ΄- 407)

Οι   πόνοι,   άμα   ν   αγαπάς,
τρώσι   τα   σωθικά   σου
και   θες    εκείνη,   που   ποθείς,
συνέχεια,   κοντά   σου.                                             (Κ/Κ   ΤΕ΄- 408)

Οι   πόνοι,   άμα   ν αγαπάς,
τα   σωθικά   σου   τρώσι
και   κιντυνεύγει   η   καρδιά,
σα   ν το   κερί   να   λειώσει.                                            (Κ/Κ   ΤΕ΄- 409)



                                                                                         Νίκος   Σαρρής 


Από   το    βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Μιά θύελλα και μιά φωθιά...

Μιά   θύελλα   και   μιά   φωθιά,
φέρνεις   στα   σωθικά   μου,
κάθα   βολά,   που   θα   σε   δώ
και   θα   περνάς   μπροστά   μου.                          (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 253)

Μιά   θύελλα   και   μιά   φωθιά,
στα   σωθικά   μου   βάνεις
και   άνω   -   κάτω   τη   ζωή
και   τη   γ καρδιά   μου   κάνεις.                           (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 254)

Μιά   θύελλα   και   μιά   φωθιά,
μιά   θαλάσσοαντάρα,
μ΄  ανάβγεις,    όποντε   σε   δώ,
που   ζώ   με   τη   λαχτάρα.                                      (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 255)

Και   θα   χυθώ,   καμμιά   βολά,
τα   χείλια   σου   ν΄  αρπάξω,
να   τα   φιλώ,   σα   ν το   λωλό,
ιά   δε   θα   το   βαστάξω.                                       (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 256)



                                                                                                        Νίκος   Σαρρής 


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Απάνω στο Θεό να πάς...

Απάνω   στο   Θεό   να   πάς
και    να   μου   το   φωνάζεις,
πως   λειώνεις   και   πως   μ΄  αγαπάς,
άδικα,   κοπιάζεις.                                          (Κ/Κ   ΤΑ΄- 572)

Απάνω   στο   Θεό   να   πάς,
στον   Άδη   να   κατέβεις,
δε   μ πρόκειται   μες   στο   μυαλό,
πό΄  ΄χω,   σκαλί   ν΄  ανέβεις.                        (Κ/Κ   ΤΑ΄- 573)

Απάνω   στο   Θεό   να   πάς
και   ν΄  απειλείς   να   πέσεις,
κι   όσο   κι   ά   λες   πως   μ΄  αγαπάς,
δε   δέχομαι,   πιά,   σκέσεις.                        (Κ/Κ   ΤΑ΄- 574)   

Απάνω   στο   Θεό   να   πάς,
το   διάολο   να   βάλεις
'' μέσο '',   δε   θέλω   τη   γ καρδιά
να   τη   γκ ξαναξεβγάλεις.                            (Κ/Κ   ΤΑ΄- 575)



                                                                                            Νίκος   Σαρρής 

Ανήκουν   στην   κατηγορία  :    πεισματικά   τετράστιχα.


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Πάρε στυλό...

Τσι   πονεμένης   μου   καρδιάς,
να   κάτσεις   να   τσι   γράψεις,
ίντα   ΄φταιε,   --  που   ΄γάπα   σε  --
κι   ήπκιασες   να   τη   γ κάψεις                                                         (Κ/Κ   ΤΑ΄- 588).


Τσι   πονεμένης   μου   καρδιάς,
πιάσε   χαρτί   και   φύλλο
και   ΄γράψε   τσι,   ίντα   ΄φταιε,
ιά   θα   σε   καταγγείλω.                                                                     (Κ/Κ   ΤΑ΄- 589)


Τσι   πονεμένης   μου   καρδιάς,
πάρε   στυλό   και   χάρτη
κι   απ΄  τη   γ καρδιά   σου,   γράψε   τσι,
ένα   κομμάτι   πάρτη.                                                                       (Κ/Κ   ΤΑ΄- 590)


Τσι   πονεμένης   μου   καρδιάς,
πιάσ΄  μιά   μεγάλη   γόμα
και   σβήσε   ό,τι   τσί   ΄καμες,
πριν   έμπει   μες   στο   χώμα.                                                          (Κ/Κ   ΤΑ΄- 591)



                                                                                                  Νίκος   Σαρρής     


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).


                                                                                                                                                                                                                                                                                                       

Ποιήτρες Απεραθίτισσες...

Εμάτο   είναι   το   χωργιό
ποιήτρες   ξακουσμένες,
μ΄  ευαιστησία   περισσή
κι   αιστήματα   ωραία,
που   βγάνουσι   κατεβατά
τελειοποιημένες
ρίμες   και   θά   ΄σαι   τυχερός
να   ΄βρείς   τέθοια   παρέα...                                                               (Κ/Κ   ΟΓ΄- 23)


Εμάτο   είναι   το   χωργιό
με   άριστες   ποιήτρες,
που   σύγκριση   δεν   έχουσι
πάνω   στην   οικουμένη
μ΄  άλλες   κι   ευτό   οφείλεται
σε   παλαιές   μας   φύτρες,
πού   ΄ν΄,  η   Απεραθίτικια
η   ράτσα,   ποτισμένη...                                                                       (Κ/Κ   ΟΓ΄- 24)



                                                                  Νίκος   Σαρρής     


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Αποκριάτικο...

     Απο   παντού   μαζεύγουνται,
     τσ΄  Αποκριές   αθρώποι
     και   στ΄  Απεράθου   έρχουνται,
     όλοι,   ιά   να   τσι   δούσι,
     τσι   κουδουνάτοι   του   χωργιού,
     που   ΄σού   γ και   σούντ΄  οι   τόποι...
     --  και   κεφαλές   διαλέουσι
     τσι   σόμπες   και   χτυπούσι.                                                          (Κ/Κ   ΟΓ΄- 18)


     Με   το   σκοπό   τω   ν τουμπακιώ,
     που   ΄γγίζει   τσι   καρδιές   μας,
     όλοι   εμεγαλώξαμε
     κι   έχωμε   αναμνήσεις,
     --  πάρα   πολλές   και   όμορφες,
     με   τσ΄  αγαπητικές   μας  --
     μιάς   εποχής   που   ξαναζεί
     και   φέρνει   συγκινήσεις...                                                          (Κ/Κ   ΟΓ΄- 19)



                                                                                                Νίκος   Σαρρής    

σ.σ.   :   Αναφέρομαι   στους   κουδουνάτους,    στ΄  Απεράθου   της   Νάξου.


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Το όνομά σου...

Δέκα   εκατομμύρια
βολές   χτυπάς,   καρδιά   μου,
άμα   ν τη   βλέπω   νά   ΄ρχεται
και   να   περνά   μπροστά   μου...                                                (Κ/Κ   ΤΑ΄- 592)

Το   όνομά   σου,   το   γλυκό,
πάρα   πολύ   μ΄  αρέσει
ν΄  ακούω,   που   θυμίζει   μου
τη   μ παλαιά   μας   σκέση...                                                         (Κ/Κ   ΤΑ΄- 593)

Άμα   σε   βλέπω   να   περνάς
μπροστά   μου   με   λωλαίνεις
κι   ό,τι   υπάρχει   γύρω   μου,
με   μιάς,   το   ομορφαίνεις...                                                       (Κ/Κ   ΤΑ΄- 594)

Η   θεϊκιά   σου   η   φωνή,
σα   φτάσει   μες   στ΄  αυτί   μου,
πατεί   απάνω   στη   γ καρδιά
και   βρίσκει   το   κουμπί   μου...                                                 (Κ/Κ   ΤΑ΄- 595)

                    
                                                                     Νίκος   Σαρρής    


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).