Κρίμα...

Ιά   μένα,   που   σε   γνώρισα
μικρή   και   σε   αγάπησα,
όλα   τα   πάντα   ήσου ·
και   σ΄  ένοιωθα   σημαντική
πολύ   κι   όχι   σα   μερικοί,
που   παίζασι   μαζί    σου.                           (Κ/Κ   ΕΒ΄- 31)

Ιά   μένα,  ήτον΄  οι   καιροί,
πο΄  ΄γάπησά   σε   ιεροί
και   γνώμη   δε   θ΄  αλλάξω ·
και   ΄σύ,  τω  λουλουδιώ   αθός,
σα   μ πού   ΄ναι   η   Απείραθος
καμάρι   ιά   τη   Νάξο.                                 (Κ/Κ   ΕΒ΄- 32)

Κρίμα,   που   δε   με   γνώρισες
όσο   ΄πρεπε   και   νόμισες
πως   δεν  αξίζω   τόσο ·
και   δεν  είχες   υπομονή,
μα   τώρα   λες   πως  σε   πονεί
και   θες   να   σ΄  ανταμώσω.                     (Κ/Κ   ΕΒ΄- 33)



                                                                                   Νίκος   Σαρρής   


(Δημοσιεύθηκε   22 / 2 / 2014,   στο   Blog   μου).