Κι η μιά βολά...

Κι   η   μιά   βολά   που   θα   σε    δώ,
με   σώνει,   να   σου    γράψω,
ένα   σωρό   ποιήματα
και   σα  ν ήλιος   ν΄  αστράψω.                                           (Κ/Κ    ΤΕ΄- 499)

Κι   η   μιά   βολά   που   θα   σε   δώ,
με   σώνει,   ιά   να   νοιώσω,
μέσα   μου,   σαν   ηφαίστειο,
το   μ πόθο   μου   το   ν τόσο.                                               (Κ/Κ   ΤΕ΄- 500)

Κι   η   μιά   βολά   που   θα   σε   δώ,
να   μου   ελάς,   με   σώνει,
που   τζάμπα   δεν   εδιάησα
τόσοι   και   τόσοι    χρόνοι.                                                  (Κ/Κ   ΤΕ΄- 501)

Κι   η   μιά   βολά   που   θα   σε   δώ
είν΄   αρκετή,   ιά   μένα,
πάλι,   να   ξαναθυμηθώ
όλα   τα   περασμένα.                                                             (Κ/Κ   ΤΕ΄- 502)                                                


                                                               Νίκος    Σαρρής 


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018). 

Κι ά ν τόσoι χρόνoι...

Να   μη   σε γνοιάζει   ά   μ πονώ
κι   αν   η   καρδιά   μου   λειώνει
και   ας   εδιαφέρουσου,
ιά   μένα,   τόσοι   χρόνοι...                                            (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 249)

Να   μη   σε   γνοιάζει   ά   μ πονώ,
τώρα   και   ίντα   κάνω
κι   άμα   μεθώ,   στη   σκέψη   μου,
καθόλου,   ά   σε   βάνω...                                               (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 250)

Να   μη   σε   γνοιάζει   ά   μ πονώ
και   πως   νοιώθω,   ιά   σένα
κι   αξάνοι΄ε   ίντα   θα   ενείς,
εσύ,   χωρίς   εμένα.                                                                               (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 251)

Κι   ά   ν τόσoι   χρόνοι   χωρισάς,
δε   ΄ γγίζουσι   το    νού   σου ·
είναι   που   αισθηματικά,
όρθια,   εκοιμούσου...                                                     (Κ/Κ   ΤΕ ΄ - 252)



                                                                                                 Νίκος   Σαρρής 


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Κρίμα...

Ιά   μένα,   που   σε   γνώρισα
μικρή   και   σε   αγάπησα,
όλα   τα   πάντα   ήσου ·
και   σ΄  ένοιωθα   σημαντική
πολύ   κι   όχι   σα   μερικοί,
που   παίζασι   μαζί    σου.                           (Κ/Κ   ΕΒ΄- 31)

Ιά   μένα,  ήτον΄  οι   καιροί,
πο΄  ΄γάπησά   σε   ιεροί
και   γνώμη   δε   θ΄  αλλάξω ·
και   ΄σύ,  τω  λουλουδιώ   αθός,
σα   μ πού   ΄ναι   η   Απείραθος
καμάρι   ιά   τη   Νάξο.                                 (Κ/Κ   ΕΒ΄- 32)

Κρίμα,   που   δε   με   γνώρισες
όσο   ΄πρεπε   και   νόμισες
πως   δεν  αξίζω   τόσο ·
και   δεν  είχες   υπομονή,
μα   τώρα   λες   πως  σε   πονεί
και   θες   να   σ΄  ανταμώσω.                     (Κ/Κ   ΕΒ΄- 33)



                                                                                   Νίκος   Σαρρής   


(Δημοσιεύθηκε   22 / 2 / 2014,   στο   Blog   μου).

Υψέλι... , ( 4 ).

Πάντα,   μού   ΄ρεσε   ν΄  ανοίω   στράτες...             
                                                                                                                         (Α''   -   753)

Ορτσάρετε   τα   πανιά   και   μπροστά,   ρέ...                          
                                                                                                                        (Α''   -   981)

Είμεστα   σ΄  ένα   τρελλοβάπορο,   που   δεν   ηξέρει   καένας   ίντα   του   ίνεται   και   ιά   πού   πάμε... 
                                                                                                               (Α''   -   1043)                                                                                         
                                                                                                            
Η   σκέψη,   ζεματά...
                                                                                                                     (Α''   -   661)


...    Ένα   απεραθίτικο   κοτσάκι,   δε   γ κάνουσι   όλα   μαζί...
                                                                                                                   (Α''   -   906)


                                                                                                            Νίκος   Σαρρής

Από   τη   συλλογή   μου   :   ''   Υψέλι...   ''

σ.σ.     :     Οποιαδήποτε   αναφορά,   κοινοποίηση   ή   μεταφορά   φράσης,   γίνεται,     μόνον,   με    την  προσθήκη   και     του   ειδικού   κωδικού   αριθμού,  που   την  συνοδεύει.

Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Ιά τα παιδάκια τσ΄ Αφρικής...

Είν΄  τα   παιδάκια   τσ΄  Αφρικής,
--   πό΄  ΄χουσι   φτώχεια   τόση   --
αγκυλιασμένα   κι   έρημα,
που   τίοτα   δε   ν τρώσι.                                    (Κ/Κ  ΤΔ΄- 372)

Τα   κοκκαλάκια   φαίνουνται,
--   π΄  αφάωτα   πεινούσι   --
και   δεν   έχουσι   δύναμη
όρθια   να   σταθούσι.                                     (Κ/Κ   ΤΔ΄- 373)

Όλοι  να   βοηθήσωμε
να   ζήσουσι   γ κι   εκείνα
πρέπει,   ιά   θα   πεθάνουσι
όλα   απού  τη  μ πείνα.                                   (Κ/Κ   ΤΔ΄- 374)

Όλος   ο   κόσμος,   που   μπορεί,
πρέπει   να   βοηθήσει,
κάθα   παιδί   τσι   Αφρικής,
να   φάει,   πά   να   ζήσει.                              (Κ/Κ   ΤΔ΄- 375)



                                                              Νίκος   Σαρρής   


σ.σ.   :     Αφιερωμένο,   στα   παιδάκια   της   Αφρικής,   που   δεν   έχουσι   άθρωπο

 να  τα   γνοιαστεί...

***

αγκυλιασμένα   :    πάρα   πολύ   αδύνατα
αφάωτα                :    νηστικά
πά                           :    μήπως,   μπάς


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Τα λαϊκά τραούδια μας...

Θέσ΄  οι   αθρώποι   λαϊκά
τραούδια   να   ακούσι,
συνέχεια,   που   δύσκολη
πολύ   ζωή   περνούσι.                      (Κ/Κ   ΤΒ΄- 337)

Έχουσι   βάσανα   πολλά
ερωτικά   και  άλλα
κι   έχ΄   η   ζωή   του   καθανούς
προβλήματα   μεγάλα.                      (Κ/Κ   ΤΒ΄- 338)

Εμάτη   με   τα  βάσανα
είν΄  η   ζωή   που   ζούσι
κι   ακούσι   τω   ν τραουδιστώ,
λίο   και   τα   ξεχνούσι.                     (Κ/Κ   ΤΒ΄- 339)

Τα   λαϊκά   τραούδια   μας
είναι    πολύ   ωραία
και   πάντα   μας   σε   κάνουσι
ευχάριστη   παρέα.                             (Κ/Κ   ΤΒ΄- 333)

Το   λαϊκό   τραούδι   μας
ξυπνά   τη   φαντασία,
ιαυτό   κι   αρέσει   ολωνώ,
σε   κάθα     ηλικία.                            (Κ/Κ   ΤΒ΄- 334)

Βάλσαμο   είν΄   τα   λαϊκά
τραούδια   στη   γ καρδιά   μας
και   νιώθωμε,   σα   ζωντανά,
ξανά,  τα   όνειρα   μας.                    (Κ/Κ   ΤΒ΄- 340)



                                                                                  Νίκος   Σαρρής 


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Το λυγερό κορμάκι σου...

Το   λυγερό   κορμάκι   σου,
το   σπάς   και   το   λυγίζεις,
μπροστά   μου   --   μα   επίτηδες   --
ιά   να   με   βασανίζεις.                             (Κ/Κ   ΤΒ΄- 600)

Το   λυγερό   κορμάκι   σου,
μπροστά   μου   καμαρώνω
κι   όπου   υπάρχει   η   χαρά
θέλω   να   του   τη   δώνω.                        (Κ/Κ    ΤΒ΄- 601)

Το   λυγερό   κορμάκι   σου,
άφης   στα   δυό   μου   χέρια,
που   θα   σε   πάρω   μιά   βραδυά,
ν΄  ανέβωμε   στ΄  αστέρια...                   (Κ/Κ   ΤΒ΄- 602)

Το   λυγερό   κορμάκι   σου,
ά   θέλεις,   χάρισέ   μου,
που   θα   σε   κάμω   και   θα   λές :
''  αγάπη   μου... ,   θεέ   μου...   ''           (Κ/Κ   ΤΒ΄- 603)



                                                                      Νίκος   Σαρρής


(Δημοσιεύθηκε   22 / 7 / 2012,    στο   Blog   μου).

Ακούω κόσμο και ντουνιά...

Αρρώσκεια   εκατάντησε   
το   πάθος   μου   ιά   σένα ·
και   είχα   όνειρα   πολλά,
ιά   σένα,   καμωμένα.                                               (Κ/Κ    ΤΕ ΄- 241)

Καλά   -   καλά   πουπούλησες
το   αίμα   τω    γ κοκκάλω,
πό΄  ΄χω,    που   με   τη   σκέψη   σου
ζώ   και   με   τίοτ΄  άλλο.                                           (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 242)

Ιά    σκέψου   πως   σ΄  εγάπησα...
και   ίντα   ΄χω   τραβήξει
και   πως   ευτός   ο   έρωτας,
ποτέ,   δεν   είχε   λήξη.                                              (Κ/Κ   ΤΕ ΄ - 243)

Ακούω   κόσμο   και   ντουνιά
ό,τι   τσι  τρώσ΄  οι   πόνοι,
μα   πες   μου,   τι   να   πώ   κι   εώ,
τώρα,   δεκάδες,   χρόνοι.                                         (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 244)



                                                                                          Νίκος   Σαρρής   


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Οι φίλοι μου...

Οι   φίλοι   μου   ΄ναι   φίλοι   μου,
μέχρι   που   να   πεθάνω
και   δε   ν τζ΄ αλλάζω   τσι   παλιοί
καινούργιοι   όντε   γ κάνω.                                          (Κ/Κ   ΤΕ΄- 19)

Τσι   φίλοι   μου   παντοτινοί
και   σταθεροί   τσι   θέλω
--   σα   μ πού   ΄μαι   ώ,   σε    όλα   μου   --
να   τσ΄ έχω  και   ιά   μέλλο.                                          (Κ/Κ   ΤΕ΄- 20)

Ο   φίλος   ιά   να   σου   σταθεί,
πρέπει   να   τ΄  αποδείξεις
πως    το   ν τιμάς   και   τη   γ καρδιά,
πό΄  ΄χεις,   να   του   ανοίξεις.                                      (Κ/Κ   ΤΕ΄- 21)

Οι   φίλοι   που   αξίζουσι
λίοι   ΄ναι   στη   ζωή  μας,
ιά   αυτό   και   πρέπει   νά   ΄χουσι,
πάντα,   τη   στήριξή   μας.                                             (Κ/Κ   ΤΕ΄- 22)  



                                                                             Νίκος   Σαρρής  


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Παγκόσμιος πολίτης...

Μίγμα   πρωτοκυκλαδικού
πολιτισμού,   μινωϊκού,
αλλά   κι   Απεραθίτικου,
νιώθω   και   καμαρώνω,
πως   είμαι   κι   ιαπωνικού
κι   άριστου   ευρωπαϊκού
κι   ωραίου   Μουτσουνιώτικου,
αλλά   και   όχι   μόνο...                                                                    (Κ/Κ   ΟΔ΄- 42)

Το   αίμα   μου   χιλιώ   λοϊώ,
σα   χάντρες   τω   γ κομπολοϊώ,
σε   ύψητα   πολλώ   μποϊώ,
θωρρώ   πως   με   πααίνει ·
και  σαν   Απεραθίτης
κι   αρχαίος   κυκλαδίτης,
παγκόσμιος   πολίτης,
νιώθω   στην   οικουμένη.                                                             (Κ/Κ   ΟΔ΄- 43)



                                                                     Νίκος   Σαρρής


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018). 

Υψέλι... , ( 3 ).

Θωρρώ,   πολύ,   πολύ   πιό   μπροστά   και   πιό   πέρα...
                                                                                                                                (Α''   -   714)

Του   σημερνού   Έλληνα,   όλο   οι   άλλοι   του   φταίσι...
                                                                                                                                (Α''   -   391)

Ο   πόνος   είναι   μεγάλος   δάσκαλος...
                                                                                                                                (Α''   -   15)

Τα   κοτσάκια,   είναι   κομμάθια   απο   καθαρό   χρυσάφι...
                                                                             (Α''   -   431)

                                                                                                                         
Όλα   οδηγούσι   σε   πορεία   αμμοποίησης   του   ατόμου...
                                                                                                                                 (Α''   -   415)


                                                                                   Νίκος     Σαρρής

Από    τη   συλλογή   μου   :   ''   Υψέλι...   ''.

σ.σ.     :     Οποιαδήποτε   αναφορά,   κοινοποίηση   ή   μεταφορά   φράσης,   γίνεται,   μό-

νον,   με   την   προσθήκη   και   του   ειδικού   κωδικού   αριθμού,   που   την    συνοδεύει.


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Άτρωτος...

Ποτέ   σου   δε   μ περίμενες,
να   δείς   αναστημένη
μι΄  αγάπη,   που   πολύ   παλιά,
είχες   καταστρεμμένη.                          (Κ/Κ   ΤΒ΄- 166)

Πάλεψα   κι   εγωνίστηκα,
με   νύχια   και   με   δόδια
κι   εστάθηκα,   σαν   ήρωας,
πάλι,   στα   δυό   μου   πόδια.               (Κ/Κ   ΤΒ΄- 167)

Άτρωτος   εκατάντησα,
με   το   πολύ   φαρμάκι
--   αλλότες,   που   με   πότισες   --
που   τό   ΄δες   παιχνιδάκι...                  (Κ/Κ   ΤΒ΄- 168)

Ενέβηκα   επίπεδα
πολλά   και   δε   με   γνοιάζει,
ιά   δεν   υπάρχει   τίοτα...
τώρα,   να   με   πειράζει...                     (Κ.Κ   ΤΒ΄- 169)



                                                                  Νίκος   Σαρρής   


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).