Γοργόνα κι ανεράϊδα
τω μ περασμένω χρόνω,
άμα σε φέρνω στο μυαλό
λωλαίνομαι και λιώνω. (Κ/Κ ΤΔ΄- 67)
Νύφη βουνώ και ποταμώ
στο νού μου τριϋρίζεις
και τη γ καρδιά μου μιά ζωή
αναποδοϋρίζεις. (Κ/Κ ΤΔ΄- 68)
Νηρήϊδα τσι θάλασσας,
κάνει με η θωρρειά σου
και κάνω χίλια όνειρα,
πως θα βρεθώ κοντά σου. (Κ/Κ ΤΔ΄- 69)
Μούσα τ΄ ανέμου ίνηκες
και στέρνεις μες στ΄ αυτί μου,
όσα τραούδια σού ΄γραψα
και ΄γγίζεις τη μπ ψυχή μου. (Κ/Κ ΤΔ΄- 70)
Νίκος Σαρρής
Από το βιβλίο μου : '' Σταχολόημα... '', (2018).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου