Χαράματα και γράφω σου,
που τρώει με το πάθος σου,
οληνυχτίς τσι νύχτας ·
και νά ΄ξερα κι είχες και ΄σύ,
αιστήματα και πόνεση,
ιά μένα κι εξενύχτας... (Κ/Κ ΕΔ΄- 46)
Χαράματα και στο μυαλό
σέ ΄χω κι ας μη θωρρώ καλό
κι είν΄ ν τέσσερις η ώρα ·
μα τό ΄χω πως θα κοίτεσαι
κι ότι θα ονειρεύγεσαι,
σα ν το πουλάκι, τώρα. (Κ/Κ ΕΔ΄- 47)
Χαράματα και ξενυχτώ,
μ΄ ένα φωτάκι ανοιχτό,
πάνω στο κομοδίνο ·
ιά δε βγάν΄ απού το μυαλό
-- που θέλω και παρακαλώ --
τον έρωτα εκείνο... (Κ/Κ ΕΔ΄- 48)
Νίκος Σαρρής
Από το βιβλίο μου : '' Σταχολόημα... '', (2018).
